Nog altijd aan de top

De ruimte was als onderwerp nog niet aan bod gekomen in de avonturen van de miljardair in spijkerbroek. En iemand die zo veel geld heeft en de CEO is van de wereldwijd opererende Winch Group biedt zijn creatieve ouders altijd de mogelijkheid om hem ergens een avontuur te laten beleven. Eenmaal aan boord van het ruimtevaarttuig van collega-miljardair Jarod Manskind gaat er iets fout en dreigen beiden hun rijkdom achter te moeten laten in het aardse bestaan. Uiteraard wordt de miljardair met de gouden stripeieren niet naar zijn laatste rustplaats gebracht en zal er ook gewoon een Largo Winch deel 25 verschijnen.

Na het afscheid van scenarist en bedenker Jean Van Hamme werden we verrast door de naam van Éric Giacometti als opvolger. Met dit vierde album van zijn hand wordt het tweede dubbelluik naar volle tevredenheid afgesloten. Het verhaal is onderhoudend, de actie gedoseerd en de humor komt vooral van de escapades van Largo’s vriend Simon Ovronnaz. Alle vragen die op tafel werden gelegd in het eerste deel worden keurig afgewikkeld en de opdrachtgever van alle tegenslagen wordt ontmaskerd. Het einde is een actierijke achtervolging in een helikopter wat een scène lijkt uit een actiefilm. Dat deze eindigt voor de poorten van attractiepark Jurrasic World zal zorgen voor nieuwe genotsmomenten voor de grafische kwaliteiten van toptekenaar Philippe Francq. Qua realistische stijl en details is hij nog altijd van een onovertroffen niveau.

Dat zal wellicht ook een van de redenen zijn dat het verschijningstempo van Largo Winch-albums al jarenlang een album per twee jaar is. Kwalitatief gezien een goede keuze, beiden hebben zo tijd genoeg om een goed verhaal met dito tekeningen af te leveren. Voor de fans is het wel jammer dat ze telkens lang moeten wachten op een nieuw album. Nieuwe lezers kan het afschrikken omdat ze te lang moeten wachten. Daarmee zouden ze zichzelf te kort doen, want Largo Winch is ook na vierentwintig albums nog altijd een van de beste actiereeksen van het moment.

DAI HEINEN