Het einde van een carrière

Die ochtend op het Schoon Verdiep. "Dinges, ik zoek nog een geschikt sinterklaascadeau voor ons Liesbet. Weet gij als minister van Onderwijs zo niks?"

"Zeer vereerd, Leider", begon Ben Weyts, verheugd dat zijn wekelijkse audiëntie niet begon met een bolwassing van de voorzitter om zijn uitschuiver van de week, dat duizenden hardwerkende leerkrachten niet op pensioenrechten moeten rekenen terwijl ze thuis — hard níet werkend — met onbetaald verlof op de kleinkindjes passen. "Maar mevrouw Homans gelooft al lang niet meer in de Sint. En trouwens hij ook niet in haar..."

"Neenee, óns Liesbet, onze jongste. Ze is 14, geen 74..."

"Ah ja, natuurlijk, Leider", stamelde Weyts, die zich snel herpakte en in zijn aktetas greep. "Wel, vorig jaar kon ik u Het Verhaal van Vlaanderen aanbevelen, dat uw nageslacht zeer kon smaken..."

"Laat mijn geslacht erbuiten, Weyts, ga verder..."

"Dus, eh, dacht ik misschien in dezelfde lijn nog een beeldverhaal te mogen aanbevelen. Ik ben vanmorgen toevallig net langs de Mekanik gegaan. Dit is een nieuw album in de reeks De Adelaars van Rome..."

"Dat is eerder iets voor onze Simon, maar goed, alvast bedankt." Bart De Wever reikte over zijn bureau en griste het album uit Weyts’ handen. "Alles Romeins gaat er thuis wel lekker in."

"Eh, ja, graag gedaan, Leider. Voor uw dochter is dan dit misschien wel iets?" De minister van Onderwijs overhandigde BDW het eerste deel van de tweedelige reeks Omula en Rema.

De burgervader fronste diep. "Zeker dat dat geen misdruk is, Weyts? En wat doen die Amazones op de cover? Wacht eens even... Dat zijn de hoofdpersonages? En wat is dat? Sciencefiction? Ongeloofwaardige fantasieën. Een beetje zoals Tom Van Grieken er heeft... Witte mensen die migreren in ruimtetuigen? Haha, nee dat is niet een van zijn fantasieën... Of nee, nu gaat het over de stichting van Rome. Mooi. Goed getekend ook. De abdicatie van koning Proca van Alba Longa, de putsch van zijn jongste zoon Amulius, de dochter van zijn broer die hij Vestaalse maakt... Hola, een blote madam... Rhea die toch bevalt en Amulius die haar levend begraaft. Mooi, mooi. Oei, nog meer sf, met twee meisjes uit de ruimte die in Italië landen. Een wolf.. Die grietjes nemen dus de plaats in van Romulus en Remus? Wat krijgen we nu, Weyts? Een van ’s werelds oudste en mooiste verhalen gefeminiseerd? Vrouwen die de plaats innemen van echte helden? Hoe meer woke moet het nog worden? Rome dat geregeerd wordt door koninginnen en keizerinnen? Met gladiatrices in de arena en senatrices in het forum? Ben je nu helemáál zot geworden, Weyts?"

Met een forse zwaai belandde het album in de schoot van Ben Weyts. "Het was maar een voorstel, Leider. Het is ook maar een strip. Het is zo niet echt gebeurd."

"Het verhaal van Romulus en Remus is óók nooit gebeurd, Weyts! Wat dacht je dan? En weet je wat ook nooit zal gebeuren? Dat jij jezelf opvolgt als minister van Onderwijs. Vade retro!"

Bedremmeld verliet de minister het bureau. Zonde. Het album is nochtans een vlot leesbare en originele benadering van dat bekende verhaal door Yves Sente (Blake en Mortimer, XIII, Thorgal,...), toch niet de minste der scenaristen, en ziet er sterk en helder getekend uit door de Portugese tekenaar Jorge Miguel, die hem al was opgevallen met het fraaie sf-tweeluik Orion. Dan het maar zelf lezen. En uitkijken naar deel 2. Want campagne voeren hoeft blijkbaar toch niet meer. Het einde van een wereld, indeed.

KOEN DRIESSENS