PR-esident Kennedy

“Pa is écht een kei in public relations”, zien we John Fitzgerald ‘Jack’ Kennedy denken wanneer hij een hoge oorlogsonderscheiding krijgt opgespeld, hoger dan wat zijn akkefietje met een schipbreuk in de Stille Oceaan waard was. Of hij daar nu wel zo blij mee is, laten Erik Varekamp en Mick Peet niet zien. Het kenmerkt hun knappe biofictie: de lezer wordt verwacht tussen de vele historische feiten en personages méé te lezen. Omdat hij zowel in dit deel als het voorgaande boek wel duidelijk maakt zichzelf niet als held te zien, kunnen we wel raden dat JFK niet zo opgezet is met zijn vaders bemoeienissen.

De titel van deze Kennedy Files, Mythe in de Maak, zegt het helemaal: Jack wordt, net als zijn oudere broer Joe jr., klaargestoomd om de mislukte presidentiële ambities van hun vader, de Iers-katholieke, antisemitische dranksmokkelaar en oud-ambassadeur Joseph ‘Joe’ Kennedy, waar te maken. Zeker wanneer Joe jr. in augustus 1944 bij een freak accident met een bommenwerper omkomt. Zijn dood is in hun vaders ogen uiteraard de grootste tragedie, maar eigenlijk is dat de rampzalige lobotomie die hij laat uitvoeren op hun zus Rosie — die vanwege haar dyslexie in een klooster werd gestoken, maar daaruit wegliep, om nadien als een plant de rest van haar leven opgesloten te worden — omdat het een echte, bewuste misdaad was. Hun moeder Rose zou het nooit te boven komen. Varekamp en Peet gaan hier echter amper in op. L’embarras du choix in drama’s in de Kennedy-clan allicht.

Joe sr. werpt zich nog meer op als PR-agent voor Jack: behalve die medaille regelt hij ook publicaties over de ‘oorlogsheld’ in grote bladen én een zitje in het Congres (door de zetelende congresman om te kopen op te hoepelen). En dat terwijl Jack liever journalist was geworden. Nu ja, als wij mochten kiezen... “We gaan Jack verkopen als wasmiddel!” grapt Joe sr. terwijl Jack beteuterd toekijkt.

Ook de auteurs zijn af en toe wel in voor een grapje. Zo verdwijnt Jack, in het ziekenhuis voor een herniaoperatie, naar een hotel met de nachtzuster (echt gebeurd trouwens!). De vrouwelijke veroveringen van respectievelijk Joe sr., Joe jr. en Jack komen ook in dit deel weer aan bod, maar nu slechts tersluiks: we zijn het al gewend.

Varekamp en Peet sleuren ons in dit vierde en laatste deel van the making of JFK in een rotvaart naar het einde van de oorlog en het begin van Jacks politieke carrière. En de rest is history. Ze doen dat aanschouwelijk door Jack, als journalist, door het verwoeste nazi-Duitsland te laten reizen — van Hitlers bunker tot zijn adelaarsnest. Varekamp en Peet blijven sterk in hun beeldtaal: zo passeert een brief van Jack aan minnares Inga in opeenvolgende plaatjes, terwijl de brief wordt voorgelezen, langs de censuur van marine, inlichtingendienst en FBI tot Inga. Subtiel is ook de juxtapositie van schietende Amerikaanse en Sovjettanks met daartussen het brandende Berlijn. Vooral de tekeningen maken van deze reeks echt wel een toppertje.

In de recensie van deel 1 in de reeks legden we in 2016 al de link tussen vrouwenzot en isolationist Joseph P. Kennedy en de toen kersverse president Donald J. Trump. Misschien is de allergrootste tragedie nog wel dat we acht jaar later, met zicht op de herverkiezing van die laatste, nog geen stap dichter bij een betere wereld staan. En het helpt niet dat een neefje van JFK, de antivaccinatieactivist Robert F. Kenndy Jr., die presidentscampagne in Joe Bidens nadeel verstoort. Misschien levert hij wel ooit inspiratie voor een nieuwe Kennedy-stripreeks?

KOEN DRIESSENS