Ondergesneeuwde klasse

Montana, ergens eind van de negentiende eeuw. Na de moord op zijn vader is Zachary op vlucht naar Canada. Niet evident, want alle wegen naar het land van de vrijheid zijn ondergesneeuwd. Doodop belandt hij uiteindelijk in het vervallen gehuchtje Promesa. Nadat de kierewiete Mexicaanse pastoor er de goudmijn had opgeblazen met het gros van de gouddelvers nog in de mijn en de overlevers elkaar hebben uitgemoord, is het bergdorpje een vervallen spookdorp geworden. Het is overgeleverd aan de woeste, winterse natuurelementen. Er woont nog één iemand, de jonge indiaanse sheriff Perla.

Een western, nog maar eentje. De Vrouw met de Ster ontwijkt geen enkel cliché van het genre. De klassieke personages van sheriff over opgehitste predikant tot premiejager. Check. De shoot-out. Check. De landschappen en de desolate sfeer. Check. De Vrouw met de Ster heeft echter één grote twist: in plaats van de verzengende hitte en stofwolken, zitten we hier Revenant-gewijs kniediep in de sneeuw. Het ondergesneeuwde bergdorpje, afgesloten van de rest van de wereld, biedt Anthony Pastor heel veel mogelijkheden die hij optimaal benut. Zijn sneeuwwestern ontpopt zich heel natuurlijk van psychologisch drama over een broeierige huis clos tot een explosieve polar. Ja, dit zit echt goed in elkaar.

Grafisch verrast Pastor me nog het meest. Met twee tinten blauwgrijs schildert hij zijn personages heel trefzeker op het papier. Opvallend gedetailleerd op de voorgrond, maar heel impressionistisch op de achtergrond. Zijn bijzondere techniek betovert. Daarnaast speelt de Zuid-Franse auteur opvallend met de tijd. Net zoals een mangaka splitst hij zijn actie en gedachten fel op in verschillende prentjes. Door uit te zoomen op het personages en de natuur de overhand te geven, waan je soms in manga van Jirô Taniguchi. Maar even plots is het ritme hels met bijna elke seconde in een prentje vervat. Dit zorgt ervoor dat De Vrouw met de Ster een stevig album geworden is van dik 250 bladzijden dat je — zoals een manga betaamt — leest als een TGV.

Ondanks de manga-aanpak met de bijwijlen impressionistische tekeningen, voelt De Vrouw met de Ster heel klassiek aan. Je voelt de adem van Jean Giraud, Jacques Tardi, Grzegorz Rosinski en andere grote helden van Anthony Pastor. Meer nog, de sfeer van Blueberry’s Het Spook van de Goudmijn waait door het winterse verhaal.

De Vrouw met de Ster is een machtige, ondergesneeuwde western vol geweld, liefde en wraak. Tel daarbij nog eens de fenomenale tekeningen en je hebt een topstrip die er modern uitziet, maar klassiek aanvoelt.

WOUTER PORTEMAN