Gekortwiekt

1939. De staatsgreep van Franco is gelukt en hiermee beslecht hij definitief de Spaanse Burgeroorlog. Terwijl Europa kreunt onder de Tweede Wereldoorlog, surft de fascistische dictator mee op het succes van zijn ideologische vrienden Duitsland en Italië. Met strikte hand vervolgt hij iedereen die ook maar iets te maken zou kunnen hebben met liberale, republikeinse of sociaal-communistische ideeën. In het rode Barcelona was het leven niet simpel. En zeker niet voor Carlos "Carlito" Moreno jr. Tijdens een bombardement werd de kleine kruidenierszaak van zijn vader getroffen. Zijn vader, Carlos sr.,  overleefde het, maar zijn moeder werd verminkt en vermoord teruggevonden. Boven haar schaamstreek werd een kruis in haar huid gekerfd. Ze zou niet het enige slachtoffer blijven... De komende dertig jaar blijven we het woelige leven van Carlos jr. en zijn vrienden en vijanden volgen tot het eind van Franco’s dictatuur eind jaren 1970. Het levert een intense biografie op met als rode draad de queeste om te kunnen ontsnappen aan je eigen verleden en je familiale wortels.

Barcelona, Donkere Ziel mist iets. Het stevige, 140 pagina’s tellende album, gaat te veel kanten op. Het twijfelt tussen een donkere politieroman, een romantische thriller, een historische biografie of een meedogenloos maffiaepos. Alle genres worden aangeraakt, maar ze worden alle onvoldoende uitgediept en vooral psychologisch te weinig onderbouwd. Hm, dit ben ik niet gewoon van topscenarist Denis Lapière, die in de collectie Vrije Vlucht voorheen al schitterende met tekenaar Rubèn Pellejero (Blauwe Rook, De Goelagwals, Een Vrijmoedige Zomer,...). Hier moest ofwel hardere keuzes gemaakt worden in de verhaallijnen of dubbel zoveel pagina’s gevraagd worden.

Na wat googelen, kwam de aap uit de mouw. Deze strip was oorspronkelijk opgezet als een zesdelige reeks. De te drukke agenda van Pellejero, die ook Corto Maltese voortzet, en ook wel wat watervrees van de uitgeverij herleidden het grootse epos tot, ondanks de dikte, een aaneenschakeling van sleutelmomenten zonder te weinig omkadering en sturing. Af en toe is er een leuke vondst als een ander personage in een andere setting de gestarte dialoog verder invult — een trucje waarmee tv-maker Mark Uytterhoeven ooit het hele land deed lachen. Maar al bij al is het te weinig om echt het verschil te maken. Bovendien werd Pellejero grafisch nog bijgestaan door de Spanjaarden Eduard Torrents (Medicis,...) en Martin Pardo. Knap gedaan, want de heren zorgen voor de nodige eenheid. Alleen mis ik te vaak die grafische sprankeling die wel volop aanwezig is in Pellejero’s Corto Maltese. Het is me te doorsnee.

Barcelona, Donkere Ziel voelt wat aan als een gekortwiekt vogeltje dat wil schitteren, maar helaas opgesloten zit in een weliswaar mooie en grote volière. 140 pagina’s zijn echt te weinig om dit epos te vertellen.

WOUTER PORTEMAN