Onvoltooide projecten uit het archief van Marvano

"Teaser voor een Vrije Vlucht naar Jack of Shadows van Roger Zelazny, ten tijde van dit project nog in leven. Het idee werd toen geweigerd door Dupuis. Een paar jaar geleden heb ik opnieuw geprobeerd het van de grond te krijgen, maar Roger is ondertussen overleden en je krijgt nu te maken met erven, stichtingen en de hele hoepla. Nog wat mails uitgewisseld met zoon Trent Zelazny, maar daar is verder niets van gekomen. Helaas."

Jack of Shadows is een sf-roman uit 1971 door de Amerikaanse schrijver Roger Zelazny (1937-1995). Twee jaar later werd het vertaald als Jack van de Schaduwen. Hij schreef onder meer ook de Amber-reeks. Zijn sf-roman Hellevaart (1969) schopte het in 1977 tot een verfilming onder de oorspronkelijke titel Damnation Alley, maar het resultaat bevredigde de schrijver allerminst.

Een korte inhoud van Jack van de Schaduwen: "De wereld is gescheiden in licht (wetenschap) en donker (magie). In die wereld beweegt Jack zich voort. Hij kan absoluut niet tegen licht, maar bij de minste hoeveelheid duisternis kan hij zijn magie toepassen om bijvoorbeeld te verdwijnen. Vanwege dit fenomeen is hij overal bekend als de meesterdief. Dit werkt nu tegen hem. Hij moet een bruidsschat bij elkaar stelen, maar wordt vooraf herkend en direct onthoofd. Aangezien de mensen van de magische kant kunnen reïncarneren, duikt Jack weer op, maar moet zijn weg terugvechten naar zijn Rosalie."

"Vroege coverontwerpen voor Dallas Barr."

Net zoals De Eeuwige Oorlog is ook de reeks Dallas Barr gebaseerd op het werk van de Amerikaanse schrijver Joe Haldeman. De zeven albums verschenen tussen 1996 en 2005 bij Dupuis. De eerste vijf albums van Dallas Barr hoorden tot de sterkhouders van de inmiddels verdwenen collectie Spotlight. De laatste twee albums kregen onderdak in de collectie Polyptiek van uitgeverij Le Lombard die in 2005 ook de eerste vijf delen in Polyptiek onderbracht met nieuwe covers.

Een voorstelling van Dallas Barr: "Dallas Barr. Honderdtweeëndertig jaar. Op één na de oudste mens op aarde. Over hooguit tien dagen is zijn zesde Stileman-verjongingskuur uitgewerkt. Voor een nieuwe behandeling heeft hij een miljoen pond nodig. Zonder dat geld zal hij sterven... En hij heeft juist zijn laatste cent verloren bij het pokeren."

"Ook dit is een dikke helaas. Dit was een project voor Den Gulden Engel. Ik heb nog één of twee keer contact gehad met Marc Mijlemans, die kort daarna overleden is. Jules Deelder ging via een Nederlandse vriend en Jeff Jones ging via Barbara Bodé, de weduwe van Vaughn Bodé, een alleraardigste dame waarmee ik nog enkele jaren het contact heb onderhouden nadat Den Gulden Engel belly up was gegaan."

Vaughn Bodé (1941-1975) was een Amerikaanse undergroundtekenaar die zich vaak liet leiden door hallucinogene middelen die een grote invloed hadden op zijn werk. Zijn hele carrière lang bleef hij een onafhankelijk striptekenaar en wees aanbiedingen af van onder meer Stan Lee, Marvel, DC en Playboy zodat hij eigenaar kon blijven van de rechten op zijn eigen werk. Hij vond daarentegen wel aansluiting bij Robert Crumb en de andere tekenaars van het undergroundblad Zap Comix. Hij illustreerde twee covers van Vampirella. Erotica, Deadbone en Cheez Wizard zijn enkele van zijn stripcreaties. Hij overleed op zijn drieëndertigste aan verstikking tijdens wurgseks-masturbatie.

Bodé werkte weleens samen en deelde tijdelijk een studio deelde met Jeff Jones (1944-2011) die vanaf 1998 door het leven ging als vrouw en haar naam liet veranderen in Jeffrey Catherine Jones. Zij deelde ook drie jaar lang een studio met Bernie Wrightson, Michael William Kaluta en Barry Windsor-Smith. In de jaren 1960 en 1970 tekende ze vooral covers voor pulpliteratuur. Ze zag een door Lucasfilm voorgestelde filmposter afgewezen, maar schilderde er wel een voor de film Dragonslayer uit 1981. Ze kreeg een zodanige hekel aan het herwerken van de illustratie op vraag van de filmstudio dat ze elk ander voorstel voor filmposters heeft geweigerd, onder meer ook van Ridley Scott voor de film Legend. ze is de tekenaar van de komische stripreeks Idyl, die letterlijk over niets gaat en daarmee de tv-reeks Seinfeld voor was. Samen met Bodé werkte ze aan een cover voor Vampirella.

Marc Mijlemans (1958-1987) was een Belgische journalist en muziekrecensent voor Humo. Voor dat weekblad schreef hij de rubriek Mijl op Zeven.

Ook Jules Deelder (1944-2019) is niet meer onder ons. De Nederlandse dichter, schrijver, televisiefiguur en nachtburgemeester van Rotterdam schreef tientallen boeken en theaterprogramma's. Hij is ook de scenarist van de door Rob Peters getekende stripverhalen Amber & Akka en Professor Hilarius.

"Eerste ontwerpen voor June May van Minck Oosterveer en Willem Ritstier voor Den Gulden Engel."

June May was de voorloopster van Claudia Brücken en Nicky Saxx, twee andere creaties van het duo Oosterveer en Ritstier. Ze dook voor het eerst op in het stripblad Yèch waarin vanaf 1985 zes korte verhalen werden gepubliceerd. 

June May was eigenlijk bedacht voor het weekblad Kuifje. Titanic, een stripmaandblad voor volwassenen, was net begonnen en sloeg aanvankelijk aan. Le Lombard zag er graten in om iets gelijkaardigs op poten te zetten en had daar geschikte strips voor nodig. Marvano, de hoofdredacteur aan Nederlandstalige kant van het weekblad Kuifje, kreeg hiervoor de opdracht. Op basis van het twee pagina's tellende Dead End, een verhaal van June May in Yèch, bestelde hij een strip van haar voor dat nieuwe blad. Een eerste verhaal van acht pagina's werd voorgelegd aan de hoofdredacteur van de Franstalige tak, Jean-Luc Vernal. Hij vond het niet goed genoeg en de strip ging niet door.

Marvano recupereerde het project na zijn vertrek bij Kuifje alsnog voor Den Gulden Engel, waar het niet verder kwam dan een covervoorstel en andere mock-ups voor een mogelijk album.Oosterveer en Ritstier kregen bij Kuifje echter een herkansing dankzij dankzij de nieuwe Nederlandse hoofdredacteur Rob Harren en op voorspraak van Peter de Raaf, die een karikaturale versie van Claudia Brücken had gezien. De Berlijnse Claudia Brücken startte in 1989 haar carrière als politie-inspectrice in Kuifje. Ze sierde ook de cover van drie nummers en bij Le Lombard volgden drie albums in 1990 en 1991, ook in het Frans. Na het vertrek van Harren, nam huidig XIII- en Blake en Mortimer-scenarist Yves Sente het roer over en borstelde alle Nederlanders uit het blad. Van het vierde avontuur van Claudia Brücken waren al veertig pagina's getekend, zowat het hele verhaal dus. De Waalse redactie dacht van de betalingverplichtingen af te zijn en kon een kopie van het contract niet meer terugvinden. Minck had een eigen ondertekende kopie zodat ze alsnog aan hun geld kwamen. Een weekblad- en albumpublicatie konden ze op hun buik schrijven. Niet veel later verdween het weekblad Kuifje. Pas in 2000 verscheen bij Uitgeverij Boumaar het speciaal voor de publicatie voltooide laatste verhaal in album.