Saga Uitgaven in november en december

Bruno Duhamel kent inmiddels een loyaal publiek dankzij de kwaliteiten van zijn vorige one-shots Nooit, De Reis van Abel, De Terugeer en #nieuwcontact_. In zijn nieuwste worp gaat hij de westerntoer op... of toch niet helemaal. Het is meer een Thelma and Louise-achtig komisch drama.

"Al vijftien jaar vertolkt Frank de beroemde marshal Johnson in een dagelijkse show in Woodstone. Hij is eigenwijs, opvliegend en compleet bezeten door zijn personage. Een beetje te veel, volgens zijn psychiater, sinds Frank op een toerist heeft geschoten. Frank wordt officieel “te oud” bevonden voor de rol en verliest alles. Zijn enige perspectief is een reis door het Westen, aangeboden door zijn collega’s. Zijn bagage bestaat uit zijn ontslagvergoeding en een authentieke Colt Single Action, model 1880. En diep in zijn ziel een te herschrijven legende."

Deze integrale bundelt twee oudere strips van Vittorio Giardino van wie Saga Uitgaven eerder Jonas Fink en Fatale Vakanties (her)uitgaf. Little Ego dateert van 1989 en is een hommage aan Winsor McCays Little Nemo. "In veertien avontuurlijke dromen neemt Vittorio Giardino ons mee naar een erotische en exotische wereld."

Eva Miranda uit 2005 is een parodie op een soapopera, geschreven door Giovanni Barbieri, met een verleidelijke intrigante als spilfiguur. Dit verhaal verscheen in album bij Casterman, maar werd nooit vertaald. 

Beide verhalen worden ingeleid met voorwoorden en daarna staan telkens tientallen erotische illustraties met de vrouwelijke hoofdpersonages die uit portfolio's, speciale edities en luxes komen of van ex librissen,... Achterin zit ook nog een derde portfolio met extra erotische illustraties die Giardino doorheen de decennia heeft gemaakt voor diverse opdrachtgevers. Van de 160 pagina's zijn er zo'n 90 waarop dergelijk kijkplezier is verzameld, goed voor een paar honderd tekeningen.

De luxeversie heeft een andere cover met linnen rug en een gesigneerde ex libris.

Gebed tot de Sterren is een tweeluik naar een onvoltooide film van Marcel Pagnol. Hij nam scènes op tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar hij wou zich met zijn succesvolle filmproductiemaatschappij niet voor de kar laten spannen van de nazi's om propagandafilms voor hen op te nemen. Hij vernielde eigenhandig een groot deel van de opgenomen scènes om collaboratie te voorkomen. Het liefdesverhaal is een luchtig drama.

"Florence wordt onderhouden door haar geliefde, Dominique, uit een van de rijkste families van Lyon. Ze wil echter niet met hem trouwen en daarbij haar filmdromen opbergen. Tijdens een avondje uit in de Trône ontmoet de jonge vrouw Pierre, een muzikant zonder inspiratie. Hij is nochtans de schrijver van de veelbelovende hit Gebed tot de Sterren, een lied dat Florence ontroert. Zonder hem zelfs te kennen, beslist ze hem te volgen naar Zuid-Frankrijk! Pierre weet niet in welke mate dat gebed ook dat van Florence is..."

Deel 1 van dit tweeluik verschijnt in oktober. Het slot volgt in december.

"In volle Secessieoorlog is de Noordelijke Kane belast met het opsporen van Jeb Stuart en zijn ongrijpbare bende Geconfedereerden die de soldaten van de Unie bestoken. Volgens een gerucht is er een verrader in Kanes eenheid geïnfiltreerd. Nadat het in een Zuidelijke hinderlaag is gelopen, wat tot wantrouwen en interne afrekeningen leidde, herneemt de nu onvolledige eenheid van Kane de jacht. De wrokkige en temperamentvolle soldaten moeten een uiterst risicovolle missie ondernemen, terwijl de brandende vraag hen bezighoudt: wie onder hen werkt voor de vijand?"

Dit is het voorlaatste deel van de integrale reeks. In het afsluitende deel 12 staan de vier laatste verhalen waarvan de laatste nooit in het Nederlands zijn verschenen (illegaal spul bestaat voor ons niet). Intussen geeft Saga Uitgaven ook Pierre Serons De Minivrouwtjes uit, waarvan nog één deel met niet eerder vertaalde verhalen moet volgen, terwijl het de rechten verwierf om van Centauren twee integrales met lijvige dossiers te maken.

Deze elfde integrale bundelt de verhalen Bingo, De Grote School, De Mierkrabben en Wedden? en dat zijn de reguliere delen 37 tot 40.

"Na veertig albums amuseert Pierre Seron zich nog steeds uitermate met zijn personages, die hij in 1967 creëerde en die pijlers van het weekblad Robbedoes zijn geworden. Als toegewijde stripmaker blijft hij gevarieerde, komische en avontuurlijke verhalen afleveren, soms gekleurd met meer persoonlijke thema’s, aangereikt met enige schroom – zoals Miss Peterselie – en zonder in te boeten aan energie en vindingrijkheid wat zijn handelsmerken zijn geworden."

De integrale reeks van Bakelandt zit in zijn tweede jaargang en sluit 2021 af met deel 8. Daarin staan de verhalen De Schone en het Beest, De Zwarte Weduwe, De Pacificateur, Zita op de Planken en Drie Vrienden, Drie Vijanden, de reguliere delen 36 tot 40.

Claus D. Scholz, de latere tekenaar van De Rode Ridder, levert in Drie Vrienden, Drie Vijanden zijn eerste bijdrage aan Bakelandt. Over Scholz wordt al verteld in het dossier van Bakelandt integraal 7. Het achtergronddossier focust in deel 8 op Bakelandt in andere talen en dialecten, Hec Leemans' vriendschap met François Walthéry, mogelijkheden tot ontspanning en vermaak in de tijd van Bakelandt en voorafgaand aan elk verhaal staan ook heel wat strip- en historische weetjes.

Enkele maanden geleden werd Raoul Cauvin nog uitgenodigd om een voorwoord te schrijven voor deze integrale. Hij gaf te kennen er geen fut en ideeën meer voor te hebben, hij was moe, hoewel hij het graag zou willen. Hij stierf de dag na de afwerking van het album. Het hoofdstuk over zijn carrière behandelt de periode waarin hij een rijzende ster werd in het weekblad Robbedoes. Samenwerkingen waren er toen met Vittorio Leonardo, Rob-Vel, Raymond Macherot, Willy Lambil, François Walthéry, Guy Counhaye, Antoinette Collin, Jacques Sandron en Daniel Kox. Dat resulteerde in nieuwe reeksen als Minnolt, Arme Lampil (nadat Lambil de reeks De Blauwbloezen had overgenomen), De Ouwe Blauwe, Dolende Ruimtevaarders, Christobald, Slemper en Slof en Agent 212. De Berck-fans worden gul getrakteerd op een rijkelijk geïllustreerd hoofdstuk over zijn grote bijdrage aan de geïllustreerde reclame- en stripblaadjes voor het benzinemerk BP en het koffiemerk Corso.

En uiteraard zijn er ook de gebundelde strips: de vier lange verhalen Lijfwacht in de Kostschool, Heibel in de Woestijn, Lijfwachten en Draculanten, Het Jeugdelixir en twee gags. "In deze periode doktert Raoul Cauvin verhalen uit die zich afspelen in een gevarieerd aantal decors: in een kostschool, in de Saharawoestijn, op en rond een kerkhof en op zee. Berck wisselt met evenveel gemak als bravoure deze sfeervolle locaties af en brengt ze tot leven door ze te bevolken met lief ogende, maar heel gevaarlijke meisjes, oorlogszuchtige emirs, vermeende vampiers en de hoogbejaarde rijkste man ter wereld."

Bundeling in hardcover van de softcoverdelen 25 en 26. In het midden staan zoals gewoonlijk een paar grappen die niet in de softcoveralbums staan.

De inhoud van dit softcoveralbum staat ook in Boes integraal 13.

De inhoud van dit softcoveralbum staat ook in Boes integraal 13.