Beschuit zonder muisjes

En dan vallen de gesprekken plots stil... Terwijl er net nog vrolijk kiekjes van pasgeboren ukjes rondgingen en een trotse papa fier de eerste stapjes van zijn jongste op de smartphone showde, heeft een koppel onverwacht de olifant in de kamer benoemd: bij hen lukt het niet. Hún kinderwens zal nooit vervuld raken... Maar wacht? Zij waren toch de eersten met een elektrische auto? En iedereen was toch jaloers op de exotische reizen die ze elk jaar maakten? Maar al die jaren met IVF-behandelingen en hormonenkuren, het sprankeltje hoop dat elke keer weer de kop ingedrukt wordt... daar praat je niet graag over... Het moet vooral gezellig blijven...

Jeugdboekenschrijfster Ingrid Chabbert heeft het allemaal zelf meegemaakt. Na verschillende pogingen verliezen zij en haar vrouw in 2009 hun baby van de laatste kans. In deze Onderstroom beschrijft ze heel sereen wat er allemaal door haar lijf gierde in die periode. Op een heel open — soms poëtische, dan weer onderkoelde — manier legt ze haar hart bloot en schetst ze haar ervaringen met dokters, ziekenhuizen, psychologen en de druk die het op haar relatie heeft gezet.

Chabbert gaf het vertrouwen aan illustratrice Carole Maurel om dit heel persoonlijke verhaal in tekeningen om te zetten. Eerder werkten de twee dames ook al samen aan Wachten op Bojangles. Let vooral op de uitgekiende afwisseling tussen zwart-wit en kleur die parallel lijkt te lopen met de gemoedstoestand van het hoofdpersonage.

Deze Onderstroom sleepte in 2019 een Harvey Award in de wacht en we kunnen ons zeker achter die jurybeslissing scharen. Een onderwerp als dit wordt — zelfs in tijden waarin haast alle vuile was buitengehangen wordt — nog veel te vaak doodgezwegen. Ik ben allesbehalve een adept van psychologie-van-de-kouwe-grond, maar durf hier toch te stellen dat dit album een opening kan bieden om een heikel thema als dit bespreekbaar te maken.

MARIO STABEL