Maffiaklassieker

Aan westernstrips geen gebrek, piraten en luchtvaart weet ik ook te vinden in de stripwinkels. Maar naar een maffiastrip moet ik zoeken. Zou er soms een omerta gelden voor stripmakers? Het zou kunnen, maar waarom zijn er dan wel zoveel goede maffiafilms? The Godfather-trilogie behoort nog altijd tot de klassiekers van het witte doek. En over het succes van de HBO-serie The Soprano’s heb ik weinig aan toe te voegen. Mocht je deze nog niet hebben gezien, dan raad ik je die ten zeerste aan.

Terug naar een maffiameesterwerk van de Negende Kunst. Ik ken er eigenlijk maar een. Niet Cosa Nostra dat verscheen bij uitgeverij Silvester. Dat was eerder een getekende documentaire van het levensverhaal van meerdere maffiafiguren. Leuke reeks, maar ook niet meer dan dat. Nee, ik moet teruggaan naar het tijdperk van uitgeverij Talent. Niet alle lezers zullen deze naam kennen, want de laatste uitgave dateert uit 2007. Een van de vele reeksen die Talent uitgaf was het zeer goede maffiaepos Bloed & Stilte.

Het scenario is van wijlen François Corteggiani en de eerste drie delen zijn getekend door Marc Malès. Nadat hij met de reeks stopte, nam Jean-Yves Mitton de tekeningen op zich. deze reeks serie behoort zeker weten tot zijn beste werk. We hebben lang moeten wachten op een integrale uitgave, maar eindelijk brengt — wie anders? — Saga Uitgaven dit werk van hoofdzakelijk Mitton en Corteggiani opnieuw onder onze aandacht. Zoals het hoort bij een fraaie integrale uitgave ontbreekt een interessant achtergronddossier niet. Hierin wordt meer verteld over de achtergrond en het tijdperk waarin deze reeks zich afspeelt en over de carrières van de stripmakers.

Bloed & Stilte zal in drie integrale albums worden uitgegeven. Deel 1 bundelt de eerste vijf albums: De Nacht van de Wolvendoder, Mulberry Street, Tien Dolle Jaren, Siciliaanse Vespers en De Zeven Pijlers van de Chaos.  

De Nacht van de Wolvendoder vertelt onder welke omstandigheden Johnny Puparo en Ciro Villanova als jongemannen hun geboortegrond Sicilië moeten ontvluchten. Hun familie heeft een hoge prijs betaald om niet te gehoorzamen aan de wensen van don Michele. Ze komen aan in New York en daar raakt Johnny betrokken bij de georganiseerde misdaad. Ciro gaat aan de slag als journalist en de contacten tussen beiden worden steeds minder. Enkele dramatische omstandigheden zorgen ervoor dat beide heren toch elkaars pad blijven kruisen. Naarmate de albums vorderen, wordt het scenario alleen maar beter. Het laatste deel in deze integrale is De Zeven Pijlers van de Chaos. Er woedt een bendeoorlog en waar gehakt wordt, vallen spaanders. Het verhaal is dermate goed doordacht dat je onbewust de pagina nogmaals leest. Corteggiani mengt feiten en fictie en voert bestaande bekende gangsters uit die tijd op, zoals Meyer Lansky, Bugsy Siegel, Salvatore Maranzano en Al Capone, die allen een kleine of grotere rol spelen.

Begin jaren 1930 woedde in New York een oorlog tussen twee verschillende maffiaclans die bekend staat als de Castellammarijnse oorlog. Joe Masseria en Salvatore Maranzano kwamen hierbij om het leven en scenarist Corteggiani verwerkt deze historische gebeurtenis op een interessante manier in de verhaallijn. Corteggiani is duidelijk een liefhebber van het maffiagenre en schrijft met Bloed & Stilte in mijn ogen zijn magnum opus. Enkele jaren later gooit hij ook hoge ogen met de voortzetting van De Jonge Jaren van Blueberry.

Mitton is vooral bekend van zijn historische werk, waarbij hij een voorkeur heeft voor het Romeinse tijdperk. Vae Victis!, Ben Hur en Messalina zijn allemaal reeksen die zich rond de tijd van de Romeinen afspelen. Het tijdperk van de maffiabazen vormt duidelijk een uitzondering en toch past zijn tekenstijl perfect bij de reeks. Ik vind zijn tekeningen beter en meer uitstraling hebben dan die van Malès. Daarom vind ik het ook een aparte keuze dat er voor deze integrale is gekozen voor een ietwat doffe en saaie cover van Malès.

Heb je Bloed & Stilte nog niet mogen ontdekken, loop tussen The Soprano-afleveringen snel naar je stripwinkel om deze maffiaklassieker alsnog aan te schaffen. Je zult geen paardenhoofd in je bed vinden zoals in The Godfather als je het niet doet, maar je mist wel een absolute misdaadklassieker.

DAI HEINEN