Expo: Een eeuw van Belgische strips

Op een quasi volledige verdieping is een veelzijdig traject uitgestippeld dat je langs de pioniers van het Belgische beeldverhaal loodst, met aan het plafond portretten van beroemde tekenaars en scenaristen. Hergé voert prominent deze galerij der grootsten aan, met in zijn zog Willy Vandersteen, Edgar P. Jacobs, Morris, Marc Sleen, Merho, Jijé, Hermann, Greg, William Vance, Dany, Jean-Michel Charlier, Jean Van Hamme, Peyo, François Schuiten, Raoul Cauvin, Arthur Piroton, Jef Nys,... Een kronkelende zeeslang op diverse wanden neemt je mee op ontdekking vol met nostalgie, revolutie en ambitie.

Het gaat verder langs glorieuze krantenstrips van heren van stand zoals Willy Vandersteen en Marc Sleen en de rijke weekbladgeschiedenis met onder meer Bravo!, Héroïc-Albums, Robbedoes, Kuifje en de ronkende grootmeesters die deze hebben voortgebracht. 

De expo laat ook een fraaie collectie originelen van de allergrootsten zien. Ze zijn aangevuld met veelzijdig werk van auteurs in alternatievere genres uit bijvoorbeeld het maandblad Wordt Vervolgd en nieuwere graphic novels van hedendaagse talenten. 

Er is plaats voor zowel klassiekers, innovatie en diversiteit. De scenografie combineert originelen met voorwerpen (de pijp van Edgar P. Jacobs, de tekenpen van André Franquin), filmpjes en andere vormen van geanimeerde opstellingen. 

Er zit — letterlijk — beweging in de expo, net zoals de stripwereld steeds verder evolueert. Daarom is er ook voor een beweging in de tentoongestelde originelen gekozen. Uit een driehonderdtal beschikbare originelen uit de schatkamer van het museum worden er om de zoveel tijd een dertigtal geselecteerd die elkaar afwisselen. De keuze was een nagenoeg onmogelijke taak als je weet dat er een aantal van duizendvijfhonderd Belgische stripmakers werd genoemd. De wisselende originelen worden omwille van de optimale bewaring van het vaak kostbare en tere materiaal in verduisterde ruimtes tentoongesteld. 

Ook de industrie van het beeldverhaal passeert de revue: de ambities van de tekenfilmstudio Belvision, het reclameagentschap PubliArt, waarvoor talloze tekenaars zich hebben ingezet en allerlei vormen van merchandising.

De expo biedt een respectabel evenwicht tussen Vlaamse en Waalse geschiedenis, heden en toekomst. De afwezigheid van een Pom (Piet Pienter en Bert Bibber) of Bob Mau (Kari Lente), die in regionale kranten publiceerden, in de huidige opstelling valt te betreuren of in vraag te stellen, maar de macht van het getal valt nu eenmaal in het voordeel van een veelvoud aan Franstalige auteurs van wie de roem en publicaties vaker en meer buiten de landsgrenzen reiken. Het museum moet hierbij rekening houden voor bezoekers die vanuit de hele wereld komen.

Achter een hoekje zit een ondeugende opstelling verscholen met erotische en taboedoorbrekende strips. Daar vind je de komische, erotische gagreeks Rooie Oortjes, homo-erotisch werk van Tom Bouden, grensverleggend werk van Guy Peellaert (Pravda), Paul Cuvelier en Jean Van Hamme (Epoxy) en net zo goed de Kiekeboes die de vinger aan de pols van maatschappelijke ontwikkelingen bleef houden.

In de laatste ruimte kan je met een strip uit een van de bibliotheekkasten verpozen in een divan, een knipoog naar de favoriete werkplek van een van de best verkopende en meest productieve scenaristen, Raoul Cauvin. Daar staat ook een photobooth en een vitrine met unieke gipsafdrukken van stripfiguren die als model dienden voor carnavalsmaskers.

De permanente expo is voortaan een vast onderdeel van het Brusselse Stripmuseum, te bezoeken in de Zandstraat 20.

Surf ook naar www.stripmuseum.be.