Nibelungen anno 2023

Daar is ‘m. Daar is ‘m! Statig rijdt prins Siegfried van Santen en zijn gevolg de statige burcht van de Bourgondische koninkrijk binnen. Hij is de held der helden. De prins heeft eigenhandig de Nibellungendraak gedood en de fameuze ringelingschat verworven. De koning, de prinsen en de rest van het hof hangen aan zijn lippen. Enkel prinses Kriemhild valt niet in katzwijm voor de held. Integendeel. De tradities eisen dat ze door de koning uitgehuwelijkt wordt aan een interessante partij die het Bourgondische rijk kan versterken, maar zelf is ze daar alleszins niet klaar voor. Ze wil vrij zijn. Helemaal vrij! Siegfried maalt er niet om. Het is toch haar broer, de eerder laffe koning Gunther, die de knoop doorhakt. Bovendien amuseert hij zich aan het hof waar hij er hordes Saksen over de kling mag jagen. Kriemhild en de trouwe raadsheer Hagen zien met lede ogen aan hoe de grote held steeds meer invloed krijgt.

Hild. Held. Dappere. Strijdlustige. Hild is een titel die de lading volledig dekt. Het boek bulkt immers van de helden. De klassieke held Siegfried, de landstrouwe held Hagen, de lesbische heldin Brunhild en niet in het minst de actuele heldin Kriemhild. Net die verscheidenheid aan invalshoeken maakt Hild een belevenis. Veerle Hildebrandt — what’s in a name — verschuift de focus van de mannelijke naar de vrouwelijke helden waardoor het verhaal veel rijker wordt en ze het epos helemaal het hare maakt. Af en toe wordt het zowel aan vrouwelijke als mannelijke zijde wat te karikaturaal, maar de duidelijke tegenstellingen stuwen dit verhaal wel fors vooruit. Dit is een prima scenario in een stevig raamwerk dat gerust nog honderd pagina’s dialogengekletter tussen alle Hilden kon torsen.

In 2018 debuteerde de Mechelse illustratrice met het verdienstelijke Black Paradise, een mooie uitloper van haar overwinning van de Yieha Young Talent Award. Met Hild heeft ze grafisch een stevige stripstap vooruit gezet. Haar hoekige lijntekeningen hebben een eigen smoel gekregen mede door prima arceringen, een knappe paginaopbouw en de sterke inkleuring. Waar de vele profieltekeningen ons in Black Paradise nog ergerden, worden ze nu selectief uitgespeeld. Hildebrandt accentueert die platte 2D-tekeningen net met witte achtergronden. Het geeft de strip een extra middeleeuwse toets. Tof.

Hild is een absolute verrijking van je stripbibliotheek. Met veel plezier gelezen.

WOUTER PORTEMAN