Lekkere actiewestern

Met Modder en Bloed wordt het tweede tweeluik van de westernreeks Wild West afgesloten. Scenarist Thierry Gloris gebruikt beproefde elementen uit het westerngenre, mengt deze met bestaande personages en giet er een eigen fictief sausje overeen. Het eindproduct is de zeer vermakelijke reeks Wild West.

Wild Bill Hickok, Calamity Jane en Charlie Utter zijn bekende personages uit de tijd van het Wilde Westen en ze hebben een tijd samen opgetrokken. In dit deel krijgen ze hulp van de beroemde marshall Bass Reeves. Hem kwamen we al eerder tegen in Lucky Luke en hij heeft zijn eigen reeks die wordt uitgegeven door Silvester. Het illustere trio volgt het spoor van een seriemoordenaar en dat leidt hen naar Chicago. Daar kunnen ze niet voorkomen dat hij een nieuw slachtoffer maakt en verslagen gaan ze terug naar Mud City. Tijdens hun afwezigheid heeft de megalomane spoorwegbouwer Graham zijn kans gezien om het nieuwe treintraject over het gebied van de indianen te laten gaan. Wanneer hij een indiaanse begraafplaats vernietigt, verklaren de indianen hem de oorlog. Wild Bill is net op tijd terug om een laatste reddingspoging te ondernemen om de overlevenden van de belegerde stad te redden.

Indianen die onnodig worden geprovoceerd, een rijke stinkerd met een eigen treintoestel, een hoofdrolspeler met tee sidekicks en een sadistische bad guy. Het zijn elementen die allemaal al eerder in westernreeksen zijn voorgekomen en hier komen ze samen. Het zorgt voor een vermakelijk verhaal met veel actie.

Oplettende lezers zagen in het vorige deel een saloon die Jolly Jumper heet met buiten een wit paard. In Chicago gaan ze op zoek naar een journalist die werkt bij de Daily Bugle en lijkt de hoofdredacteur op J.Jonah Jameson uit de wereld van Spider-Man.

Wild West is geen artistiek hoogtepunt van het jaar, maar wel een hele lekkere actiewestern die zorgt voor een uurtje vermaak. En daar is het toch ook gewoon vaak om te doen, toch?

DAI HEINEN